1.การเขียนคำสะกด
การสะกดคํา หมายถึง การออกเสียงจําแนกคําเพื่อให้ทราบส่วนประกอบของคํา
1.1 คําที่มีตัวสะกด เป็นคําที่ประสมด้วยพยัญชนะ สระ และพยัญชนะท้ายคํา แบ่งเป็น มาตรา
     1.1.1 มาตราแม่กง คือ พยางค์ที่มีตัวงสะกด เช่น จาง บาง
     1.1.2 มาตราแม่กม คือ พยางค์ที่มีตัว ม สะกด เช่น ถม ดม
     1.1.3 มาตราแม่เกย คือ พยางค์ที่มีตัวยสะกด เช่น เลย ตาย
     1.1.4 มาตราแม่เกอวคือ พยางค์ที่มีตัว ว สะกด เช่น สาว เลว แจว
     1.1.5 มาตราแม่กน คือ พยางค์ที่มีตัว น สะกด เช่น กิน นอน หรือที่ตัวอื่นที่ ทําหน้าที่และออกเสียงเหมือน น สะกด คือ ญ ณ ร ล ฬ เช่น จรูญ คูณ ขจร มูล และทมิฬ
     1.1.6 มาตราแม่กก คือ พยางค์ที่มีตัว ก สะกด เช่น มาก จาก หรือ ตัวอื่นที่ทําหน้ที่และออกเสียงเหมือนมี ก สะกดคือ ข ค ฆ เช่น สุข พรรค และเมฆ
     1.1.7 มาตราแม่กด คือ พยางค์ที่มีตัว ด สะกด เช่น กด มด หรือตัวอื่นที่ทํา หน้าที่และออกเสียงเหมือนมีตัว ด สะกด เช่น จ ช ซ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ต ถ ท ธ ศ ษ และ ส เช่น ดุจ ราช ก๊าซ กฎ นาฏศิลป์ รัฐ ครุฑ วุฒิ มารุต รถ บาท พุทธ เพศ เศษ และรส
1.2 คําที่ไม่มีตัวสะกด เป็นคําที่ประสมด้วยพยัญชนะต้น สระ หรือคําที่มีตัวสะกดใน แม่ ก กา เช่น จะ นํา ไป เป็นต้น
2. การประสมคํา เป็นการสร้างคําโดยใช้พยัญชนะ สระ และวรรณยุกต์